Drveni ugljen proizvodi se od bukve koja je najkvalitetnije drvo, ali i od graba, cera i hrasta. Nakon sječe drvo, izrezano na duljinu od 1,20 m, 1,80 m do 25-30 cm, treba se mjesec dana sušiti prije nego što se potpali karubinica. Što je drvo starije i tvrde, to je kvaliteta drvenog ugljena veća.
Na zemlji na kojoj se slaže drvena kupola napravi se uzvisina okružena kanalom za odvodnju kišnice. U sredini kupole postavljanjem drva ukriz napravi se dimnjak promjera 40 cm oko kojeg se drva slažu okomito u dva reda. U svakom redu mora biti drvo iste duljine zbog stabilnosti kupole. U kupolu visine 2,70 m i širine više od 4 metra stane 35 m3 drva.
Na cjepanice drva složenog u kupoli slažu se sitne grane, ono što se danas smatra drvnim otpadom koji je nekad bio primarna sirovina za proizvodnju drvenog ugljena. Grane se oblažu sijenom na koje se stavlja zemlja. Sijeno sprečava da zemlja upadne u drvo dok izgara, a kad se pretvori u ugljen, zemlja ga hladi.
Kad je karbunica složena, pali se vatra u dimnjaku u koji se ubacuju tri-četiri lopate žara i sitno izrezano drvo. Dimnjak ostaje otvoren dva sata i puni sitnim drvom da se vatra razgori. Nakon toga dimnjak se zatvara, ostavlja se samo mali otvor za odvod dima, a na dnu se naprave rupe za dovod zraka.
Proces karbonizacije odvija se na temperaturi od 280 Celzijeva stupnja i završava se za 12 do 15 dana, a gotov je kad se vatra sama ugasi. Nakon toga skida se zemlja, otvara se okomito karbunica od 2 do 3 metra dužna i na dubini od 30 cm vadi ugljen. Ponovno se karbunica zatvara zemljom koja hladi novi sloj ugljena i tako sloj po sloj dok se ne izvadi sav ugljen.
